‘Ik heb mij dertig jaar te pletter gewerkt en nu is het tijd voor mezelf.’
Je verliest je baan en bent rond de 60 jaar. Je moest eens weten hoe vaak ik deze uitspraak tegenkom. En de mensen kennen elkaar niet he!
We delen wellicht meer universele gevoelens of hebben het toch stiekem ‘aangeleerd’.
Zo, en dat is er dan lekker uit.
Ongenoegen uiten en boos zijn over een zeer ongewenste situatie lucht enorm op. Het is beter om te ventileren dan te imploderen. Zo zien andere mensen ook wat er leeft.
Maar wat nu?
Is de conclusie dat je 30 jaar geen kwaliteit van leven hebt gehad? Is het echt waar?
Voel je je niet gewaardeerd door de baas? Hoe waardeer je jezelf eigenlijk?
Staat er niemand met luid gejuich te klappen voor je prestaties? Gaf je jezelf wel eens een compliment?
Stel, je hebt lekker veel tijd voor jezelf, wat ga je eigenlijk doen? Ga je jezelf nog ontwikkelen? En hoe en wat ga doen, heb je nog genoeg financiële middelen voor de leuke dingen.
Wil je een keer sparren over deze thema’s, bel mij gerust op of check de website en we maken een afspraak.
