Familie WhatsApp groep verlaten

Even de boodschappen gehaald bij het winkelcentrum hier in Purmerend. Het ritje is altijd net te kort om uitgebreid naar een lekker nummer op de radio te luisteren. Ik ben zo’n type die nog wel een rondje omrijdt om het liedje af te luisteren of langer in de auto blijft zitten voor de deur. Ik realiseer mij dat ik vaker naar muziek moet luisteren. Daar word je blij van.

Aangezien ik niet meer de enige ben die de auto gebruikt word ik geconfronteerd met zenders die ik zelf nooit op zou zetten. Heftige rapmuziek of funk, iets vaags in ieder geval. De zender wordt ook regelmatig onderbroken met een slechte (sorry) radiopresentatrice. Ik heb haar inmiddels vaker gehoord en op de een of andere manier zegt ze vijf keer hetzelfde in een minuut. Dat viel op. Ze heeft wel leuk stemgeluid en is enthousiast met jongeren.

Ze heeft een rubriek ‘de luisteraarsvraag’. Ook hier zou ik een rondje voor omrijden of blijven zitten in de auto. Vraagstukken uit het sociale of psychologische domein zijn namelijk altijd boeiend. De vraag was namelijk het volgende:

Hoe ga je uit de familie WhatsApp groep van je ex? (waar je een goede band mee had).

De laatste keer dat ik uit een WhatsApp groep stapte was een maand geleden. Ik heb lang getwijfeld hoe ik dat een beetje sexy ging doen. Het was de groep van een opdrachtgever met hele leuke mensen, maar het voelde een beetje als gluren bij de buren. Het was echt wel een dilemma.

Enfin, ze liet luisteraars aan het woord en mensen mochten berichten sturen hoe zij vonden dat je dat moest doen. Even dacht ik dat zij zijn zoals ik. Je kiest gepaste woorden om mensen niet te kwetsen, je leidt je berichtje in met iets aardigs en wenst iedereen alle goeds van de wereld en zegt vaarwel. Zij een goed gevoel, ik ook.

Gewoon in de groep op groepsinformatie drukken en scrollen naar “Verlaat groep”, erop drukken, dan ben je er gelijk uit.

Dat was wat de luisteraars adviseerden.

Niks ethiek, niks vorm, geen schroom, inlevingsvermogen over het effect. Gewoon antwoord op de vraag ‘hoe’.

Zo dus.

Even ga ik terug in gedachten naar mijn cliënten die gemiddeld wat ouder zijn. Deze onderwerpen zouden een groot ‘ding’ zijn. Sociale afwijzing, twijfel over identiteit o.i.d..

Misschien toch iets vaker luisteren naar relativerende jongeren, die doen blijkbaar niet zo moeilijk.