“Van Basten verlost van stress”

Dat staat op de Telesport-pagina van de Telegraaf 6 maart 2015. Misschien wat oud nieuws, maar ik bewaarde het artikel, omdat hij een boegbeeld werd van BN-ers die ook wel eens last van stress hebben. Tevens wil ik jullie de mogelijkheid geven ook eens een testje te doen. Hoe staat het met jouw “ballen in de lucht houden?” Dit is wat Marco van Basten erover vertelde:

….“Het hoofdtrainerschap heeft Marco na tien jaar uit zijn hoofd gezet. Hij zegt daarover dat hij het heeft weten vol te houden en dat het met de nodige ups en downs ging, het was waarschijnlijk iets dat niet bij hem pastte.
Vanaf de zomer 2014 had hij last van stress. Het ging om verschijnselen als slecht slapen, vermoeidheid, zweetaanvallen en dat soort dingen. Dat bleef terugkomen totdat hij aangaf geen hoofdtrainer meer te willen zijn. Hij geeft aan dat er een groot verschil zat tussen draagkracht en draaglast. De draagkracht ging prima, maar de draaglast werd wel een constant fenomeen. Dat werd heel vervelend, zeker als je je heel verantwoordelijk voelt als eindverantwoordelijke bij een voetbalclub. Het uitte zich in fysieke klachten en dat werd er niet beter en prettiger op. Nu voelt hij zich happy in de luwte, de actie om van positie te wisselen voelt als een up in plaats van een down.“

In het artikel wordt niet genoemd dat zijn vader, Joop van Basten, op 84-jarige leeftijd in juli 2014 is overleden. Een vader die zijn zoon altijd gevolgd heeft vanaf de tribune. Wellicht weet hij dat iedereen vroeg of laat met overlijden van ouders te maken krijgt en deelt hij die ervaring nou juist net niet in dit artikel. Toch is de combinatie van werk en overlijden niet onbelangrijk! Volgens de Social Readjustment Rating Scale (SRRS- lijst met levens veranderende omstandigheden gerelateerd aan stress punten) staat bijvoorbeeld overlijden van een partner op nummer 1 op de schaal met 100 punten. Met 63 punten staat overlijden van een naaste verwant op de 5e plaats. Verandering van baan of functie heeft bijv. 36 punten. (Wat zijn jouw punten)?

Waarom lijken sommige mensen er na ernstige traumatische ervaringen zoals 9/11 of het overlijden van een dierbare er weer snel bovenop te komen, terwijl anderen de kluts kwijtraken bij ogenschijnlijk onbetekenende ergernissen? Je krijgt een momentopname van de individuele verschillen tussen reacties op stress wanneer je kijkt hoe mensen reageren als ze in de file staan. Sommige automobilisten blijven rustig luisteren naar de radio terwijl anderen driftig toeteren of proberen te kijken waardoor de opstopping is ontstaan. De stressvolle effecten van stressvolle gebeurtenissen zijn in hoge mate persoonlijk. Hoeveel stress je ervaart, wordt niet alleen bepaald door de kwaliteit en intensiteit van de stressvolle situatie, maar ook door de wijze waarop je de stressor interpreteert.
Een aantal factoren die meewegen of je stress zal ervaren zijn onder andere:

  • Persoonlijkheidstype A; vijandige, perfectionistische, agressieve of competitieve mensen lopen het meest risico op nadelige gevolgen van stress.
  • Locus of control; het vermogen om de resultaten in het leven te beïnvloeden.
  • Weerbaarheid; houding van weerstand tegen stress, die is gebaseerd op een gevoel van uitdaging, toewijding en controle.
  • Optimisme; Het leven bezorgt dezelfde teleurstellingen en tragedies aan optimisten als aan pessimisten, maar de optimist verdraagt ze beter. Het gevoel om mogelijkheden te zien.
  • Veerkracht; de capaciteit om zich aan te passen en welzijn te bereiken ondanks ernstige bedreigingen van de ontwikkeling.

Is het mogelijk ervoor te kiezen een lang en gezond leven te leiden? Of wordt je gezondheid bepaald door factoren waarover je geen controle hebt, zoals onze genetische aanleg of door toegang tot gezondheidszorg? Is er iets wat je kunt doen om de invloed van stress op jouw gezondheid te verminderen nadat je bent blootgesteld aan de door jouw ervaren stressoren? Hieronder wat tips en uitleg:

  • Een manier om de aanwezige stress te lijf te gaan is bijvoorbeeld afleiding. Dit verlicht de symptomen van stress of jouw bewustzijn daarvan. Nadeel is dat het effect tijdelijk is! Je doet niets aan de stressor.
  • Bij probleemgerichte coping wordt de stressor geïdentificeerd en wordt actie ondernomen om hiervoor een oplossing te vinden. Je gaat bijvoorbeeld anders je tijd indelen, activiteiten schrappen of opsplitsen in delen etc.
  • Bij emotiegerichte coping ga je op zoek naar het reguleren van je emotionele reactie op de stressor. Dit kan van nut zijn in situaties die we eenvoudigweg moeten accepteren. Dit vergt aandacht, tijd en inzet, want probeer maar eens een ellendig gevoel met liefde te omarmen.

Ik denk dat Van Basten gekozen heeft voor “de probleemgerichte coping strategie”. Het zou zomaar kunnen dat het geworstel met de emotionele coping in de zomer van 2014 in combinatie met het overlijden van zijn vader niet meer gelukt is en hij had immers een keuze. Hij heeft gekozen voor verandering, is niet bang voor zijn reputatie en is achteraf blij met de switch. Verandering is voor helden….. (bekijk hier zijn interview)

Soms kies je voor verandering en soms overkomt het je.

Heb jij nog tips of tops die je graag wilt delen? Reageer dan hieronder. Ik ben altijd nieuwsgierig naar jouw mening!